Zweden 06/2024

Onze trip in Zweden heeft ons niet gebracht wat je normaal mag verwachten. Onze vogelwaarnemingen waren pover; de achteruitgang is dramatisch te noemen. De teneur bij de mensen die in het milieu zitten is overal hetzelfde: er zit nog maar een derde van wat het voor enkele jaren was; onze overheden realiseren zich dit niet of nemen het niet ernstig, maar onze biodiversiteit is een ramp aan het worden. We hebben met verantwoordelijken gesproken van belangrijke natuurreservaten en het is overal dezelfde klaagzang. Voornamelijk bij de akkervogels is het opvallend: leeuweriken, kievitten, tureluren, grutto's noem maar op: catastrofe! Ook het minimale aantal roofvogels langs de wegen is spectaculair gedaald: we zagen nauwelijks buizerds of zelfs torenvalken. Enkel in Skane doet de rode wouw het blijkbaar voorlopig nog goed.

Aan de andere kant worden er steeds meer 'abnormale' waarnemingen gedaan die heel waarschijnlijk met de opwarming van de aarde te maken hebben; er is nu bijvoorbeeld een eerste broedgeval in Zweden van de steltkluut en ook een koppel bijeneters kwam tot broeden. Maar dat is het niet hé, ik zou liever hebben dat bvb. roodkeelduikers minder noordelijk opschuiven. Erg was ook te moeten vaststellen dat een tamelijk zuidelijke broedplek van deze prachtige vogel verstoord is geweest door fotografen waarvoor het nooit genoeg is en die dus geen enkel respect betonen voor hun onderwerp: schande!

Maar genoeg gezeur; ik ben op een leeftijd gekomen die mij nog maar een beperkt aantal aktieve jaren natuurfotografie in het vooruitzicht stelt en daar wil ik nog ten volle gebruik van maken en er dus nog uithalen wat nog rest. En om heel eerlijk te zijn: dat onze leefomgeving binnen een paar decennia leeg zal zijn kan me geen barst meer schelen.

Maar alles is niet negatief; we hebben in Zweden enorm genoten van de wijdse natuur; we hebben ongelooflijk prachtige gebieden bezocht met een onvoorstelbare landschappelijke waarde; we hebben meerdere wandelingen gemaakt waarbij we ons alleen op de wereld waanden. De stilte en de rust zijn om zelf stil en rustig van te worden. We hebben ook veel tijd doorgebracht in een prachtig militair gebied waar ge enkel toegang toe hebt als er geen schietoefeningen zijn, zoals bij ons in Elsenborn dus. Daar heb ik extra moeite gedaan om parelduiker te fotograferen. Het heeft wat voeten in de aarde gehad maar na een paar dagen observatie van hun gedrag in de bewuste plassen is het gelukt om ze op fotoafstand te hebben.

Veel lees- en kijkplezier en tot de volgende.